اثر ناپایدار سازی آستنیت بر ریزساختار و مقاومت به سایش چدن نایهارد ۴

اثر ناپایدار سازی آستنیت بر ریزساختار و مقاومت به سایش چدن نایهارد ۴

 

شرح :

در این مقاله عملیات ناپایداری آستنیت بر ریز ساختار و مقاومت به سایش چدن نایهارد نوع ۴ مورد بررسی قرار گرفت . نمونه های ریختگی در جهار دمای ۷۵۰ ، ۸۰۰ ، ۸۵۰ ، ۹۰۰ سانتی گراد به مدت ۱ الی ۶ ساعت ناپایدار شده و سپس همگی در شرایط یکسان در هوای ساکن به آرامی سرد شدند . تمام نمونه ها در دمای ۳۰۰ سانتی گراد و به مدت ۳ ساعت تمپر شدند . از میکروسکوپ های نوری و الکترونی روبشی و روش سختی سنجی ویکرز برای بررسی ریز ساختار و سختی و از آزمون پین روی دیسک برای ارزیابی مقاومت به سایش استفاده شد .

نتایج نشان داد که عملیات ناپایدارسازی باعث کاهش آستنیت باقی مانده در ریز ساختار نهایی و افزایش سختی و بهبود مقاومت به سایش می شود . بهترین شرایط ناپایدار سازی برای بهبود مقاومت به سایش د ر دمای ۸۰۰ درجه سانتی گراد و در ۳ ساعت بدست آمد . رفتار سایش چدن های نایهارد به شدت تابعی از مشخصه های مهم ریز ساختاری شامل مقدار ، ترکیب شیمیایی و مورفولوژی کاربید های یوتکتیک و کاربید های ثانویه ، میزان و سختی فاز های مارتنزیت و آستنیت باقی مانده است . همچنین شرایط و محیط سایش از جمله نوع ساینده ، وضعیت بار گذاری ، جابه جایی موثر در سطح سایش و حتی دمای موثر برای محیط سایش می تواند رفتار سایشی را بشدت تغییر دهد . در قطعات ریختگی از جنس چدن نایهارد ۴ ، میزان آستنیت باقی مانده بسیار بالاست که می تواند مقاومت به سایش را کاهش دهد . بنابراین کنترل میزان آستنیت باقی مانده برای دستیابی به ریز ساختار مطلوب بسیار ضروری است . این مهم می تواند از طریق کنترل دقیق ترکیب شیمیایی ( کنترل نسبت کروم به کربن ، یا مقادیر عناصر کاربید زا ) ، اعمال سیکل های مختلف عملیات حرارتی از جمله عملیات ناپایدار سازی آستنیت یا عملیات زیر صفر درجه و یا کنترل سرعت سرد شدن در قالب بعد از ریخته گری و انجماد حاصل شود .

 

قالب بندی : PDF

تعداد صفحات :۱۱

حجم :۲٫۱۷MB

 

1 نظر

  1. استوانیااستوانیا:

    سلام جالب بود تشکر

ارسال نظر برای این مطلب غیر فعال شده است!